கம்பராமாயணப் பாலகாண்டம் நாட்டுப்படலத்தில் மருத நில வளத்தை வருணிக்கும் இப்பாடலின் சிறப்பு பற்றி ஏற்கனவே கட்டுரை எழுதியிருந்தேன். இதில் பேச வேண்டிய செய்திகள் இன்னும் உள்ளன.
வரம்பெலாம் முத்தம்; தத்தும்
மடையெலாம் பணிலம்; மாநீர்க்
குரம்பெலாம் செம்பொன்; மேதிக்
குழியெலாம் கழுநீர்க் கொள்ளை;
பரம்பெலாம் பவளம்; சாலிப்
பரப்பெலாம் அன்னம்; பாங்கர்க்
கரம்பெலாம் செந்தேன்; சந்தக்
காவெலாம் களிவண்டு ஈட்டம்.
நிறுத்தற்குறி இட்டிருப்பதற்கு ஏற்ப நிறுத்தம் கொடுத்து இப்பாடலை வாசித்தால் பொருள் தெளிவு கூடுகிறது. சொற்களில் சிக்கல் இல்லை. சந்த ஓட்டமும் நன்று. மொத்தத்தில் பாடல் தெளிவான அமைப்புடையது போலத் தோன்றுகிறது. ஆனால் இதிலும் பாட வேறுபாடுகள் உள்ளன. ஒன்று இரண்டல்ல, ஒன்பது பாட வேறுபாடுகள். அவை:
மாநீர்க் – மானீர்க்
மேதிக் குழியெலாம் – மேதிக் குழியெல்லாம்
கழுநீர்க் – கழுநீர்
பவளஞ் – பவளச், பவழஞ், பழனஞ்
பாங்கர்க் – பாங்கர்
கரம்பெலாம் – கரும்பெலாம்
சந்தக் – சிந்தக்
எலாம் – எல்லாம்
களிவண்டு – கழிவண்டு.
பதிப்பாசிரியர்களும் உரையாசிரியர்களும் இப்பாட வேறுபாடுகளை ஆராய்ந்து சரியான பாடத்தைக் கொண்டிருக்கிறார்கள். எலாம் – எல்லாம் என்பதில் பதிப்பாசிரியர்கள் ஒரே கருத்துடையவர்களாக ‘எலாம்’ என்பதையே ஏற்றுள்ளனர். ஒவ்வொரு அடியிலும் இருமுறை ‘எலாம்’ வருகிறது. சந்தம் சீராக அமைய வேண்டுமானால் ஓரிடத்தில் எலாம் என்றும் இன்னோரிடத்தில் எல்லாம் என்றும் வர வாய்ப்பில்லை. ஆகவே எலாம் என்பதே சரியான பாடம்.
கழுநீர்க் கொள்ளை, பாங்கர்க் கரம்பெலாம் ஆகியவற்றில் ஒற்று மிகுவதே இயல்பு என்பதால் அனைவரும் அப்படியே கொண்டுள்ளனர். மாநீர் என்பது நீரின் மிகுதியைக் குறிக்கும். மான் நீர் – மானீர் என்றால் பொருள் பொருத்தமில்லை. சந்த என்பதற்குச் ‘சிந்த’ எனப் பாட வேறுபாடு உள்ளது. சிந்த என்பதை ஏற்றால் பாடலின் சந்தம் சிதையும். ‘கரம்பெலாம் செந்தேன் சிந்த, காவெலாம்’ என்று இயைக்க வேண்டி வரும். ‘கரம்பெலாம் செந்தேன்; சந்தக் காவெலாம்’ என வருவதே பாடலின் ஓசைக்குப் பொருத்தம். களித்திருக்கும் வண்டுகள் என்பதால் களிவண்டுதான் பொருத்தம். கழிவண்டு என்றால் கழிக்கும் வண்டு என்றாகும். அது வளத்தைக் காட்டாது.
இவற்றில் எல்லாம் பெரும்பாலும் ஒத்த கருத்துடன் பாடம் கொண்டுள்ள பதிப்பாசிரியர்கள் கரம்பு – கரும்பு என்பதில் மட்டும் வேறுபடுகிறார்கள். பிற பாடவேறுபாடுகள் எல்லாம் ஓரிரு பிரதிகளில் மட்டும் காணப்படுகின்றன. கரம்பு – கரும்பு வேறுபாடு கொஞ்சம் சுவாரசியமானது. கரம்பு என்னும் சொல் ஒரே ஒரு பிரதியில் மட்டும் உள்ளது. மற்ற பிரதிகளில் எல்லாம் ‘கரும்பு’தான். ச.வையாபுரிப் பிள்ளை பதிப்பு, உ.வே.சாமிநாதையர் நூலகப் பதிப்பு, மர்ரே பதிப்பு ஆகியவை ‘கரும்பெலாம்’ என்பதைப் பாடமாகக் கொண்டுள்ளன. ‘கரம்பு’ என்னும் பாடத்தை வை.மு.கோபாலகிருஷ்ணமாச்சாரியர் உள்ளிட்ட சிலர் கருதியுள்ளனர்.
பல பிரதிகளில் கரும்பு வருவதால் பெரும்பான்மை கருதி அதைப் பதிப்பாசிரியர்கள் ஏற்றுக்கொண்டிருக்கக் கூடும். ஒரே ஒரு பிரதியில் வந்தாலும் பொருள் பொருத்தம் இருக்குமாயின் அதையே பாடமாகக் கொள்ளலாம். ச.வையாபுரிப் பிள்ளை தம் பாடவேறுபாட்டு ஆய்வுகளில் ஓரிடத்தில் வந்ததைச் சரியான பாடம் என்று ஏற்றுள்ளார். இப்பாடலிலும் ‘கரம்பு’தான் சரியான பாடம் என்பது என் கருத்து.
பாடல் முழுக்க மருத நிலம் சார்ந்த இடங்களைச் சுட்டி அவை எப்படி வளம் கொண்டுள்ளன என்பதைச் சுட்டுவதாக அமைந்துள்ளது. வரப்பு, மடை, குரம்பு, குழி, பரம்பு, சாலிப் பரப்பு, சந்தக் கா என அனைத்துமே இடங்கள். வரப்பில் முத்து; மடையில் சங்கு; குரம்பில் பொன்; குழியில் கழுநீர்; பரம்பில் பவளம்; சாலிப் பரப்பில் அன்னம்; காவில் வண்டு. எல்லாம் இப்படி வருகையில் கரும்பு மட்டும் இடப்பெயராக அல்லாமல் பொருட்பெயராக அமைவது பாடலின் பொருளமைதிக்கும் வடிவ அமைதிக்கும் பொருந்தவில்லை.
‘கரம்பு’ என்பது வேளாண்மைக்குப் பண்படுத்தாத நிலம். இச்சொல் இன்றும் பேச்சு வழக்கில் இருக்கிறது. தமிழ்ப் பேரகராதியும் இச்சொல்லைக் கொடுத்து ‘சாகுபடி செய்யாத நிலம்’ எனப் பொருள் தருகிறது. பேச்சுவழக்குச் சொல்லாக அடையாளப்படுத்துகிறது. கரும்பில் தேன்கூடு கட்டுவது உண்டு. சிறுதேனீக்கள் கட்டும் கூடு அவை. பெருங்கூட்டைத் தாங்கும் வலு கரும்புக்கு இல்லை. ஓரளவுக்கு முற்றி வளையும் தன்மை கொண்டது கரும்பு. அதில் தேன்கூடு நெடுநாள் நிலைத்திருக்க வாய்ப்பில்லை.
வேளாண்மை செய்யாத நிலங்களில், வேளாண்மைக்கு உதவாத நிலங்களில் வளர்ந்திருக்கும் மரக்கிளைகளில் கட்டியிருக்கும் செந்தேன் கூடுகள் என்பதே வளத்தைக் காட்டும். வரம்பு, குரம்பு, பரம்பு, கரம்பு எனத் தலையாகு எதுகையும் பொருத்தமாக அமைகிறது. எதுகைக்காகவே வரப்பை ‘வரம்பு’ என விகாரமாக்கியுள்ளார். எல்லா வகையிலும் ‘கரம்பு’ என்பதே பொருந்துவதால் அதுவே பொருத்தமான பாடம்.
பயன்பட்ட நூல்கள்:
- கம்பராமாயணம் பாலகாண்டம் முதற்பகுதி, அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழகம், சிதம்பரம், 1957.
- வை.மு.கோபாலகிருஷ்ணமாச்சாரியார் (உ.ஆ.), கம்பராமாயணம் பாலகாண்டம்.
- கம்பராமாயணம் பாலகாண்டம், மர்ரே அண்டு கம்பெனி, சென்னை, 1958.
- ஸ்ரீமத் கம்பராமாயணம் பாலகாண்டம், உ.வே.சாமிநாதையர் நூல் நிலையம், சென்னை, 1946.
- ச.வையாபுரிப் பிள்ளை, பெ.நா.அப்புஸ்வாமி அய்யர் (ப.ஆ), கம்பராமாயணம் பாலகாண்டம், ஆழ்வார் திருநகர், 1937.
- தமிழ்ப் பேரகராதி, தொகுதி 2.
—– 27-01-25
சாகுபடி செய்யப்படாத நிலத்தில் கரும்பு அருமை. கரம்பு – கரும்பு சரியான சொல்விளக்கம். தருமபுரி பகுதியில் மண்ணும் கல்லும் கலந்திருப்பதை நொரம்பு என்ற சொல்ராடல் பயன்படுத்தப்படுகிறது.
வட ஆர்க்காடு மாவட்டத்தில் பொரம்பு என்று சொல்வர்
கரம்பான எங்கள் ஆய்வு மனதில் கரும்பாய் இனிக்கிறது உங்கள் கட்டுரை. இனி பாட பேதம் நீக்கிப் பொருள் கொள்வோம் நாங்கள். நன்றி அய்யா.